پنج‌شنبه هفته پیش که به دعوت مجید علوی‌زاده عزیز در همایش آینده وب و موبایل مشغول استفاده کردن از ارائه دوست خوبم میلاد نوری بودم نکته کوتاهی درباره یادگیری برنامه‌نویسی گفته شد که جدا از کامپیوتر یه اصل اساسی در پیشرفته و میشه بیشتر از اینا درباره‌ش صحبت کرد. ماجرا چی بود؟ میلاد داشت درباره این حرف می‌زد که برنامه‌نویسی رو چطور و از کجا یاد بگیریم. بین صحبتاش به این موضوع اشاره کرد که اگه می‌خواید یه زبون برنامه‌نویسی یا تکنیک جدیدی رو یاد بگیرید براش پروژه تعریف کنید و حتی اسم انتخاب کنید. نه اینکه بشینید همین‌جوری روزی دو ساعت داکیومنت‌های اون موضوع رو ورق بزنید. یه جمله قشنگ هم اضافه کرد که Name it, and you’ll have it!
این موضوع یه اصل اساسی در یادگیریه که اولریک بوسر تو کتاب Learn Better بهش اشاره می‌کنه: «لزوم جدی ارزشمند بودن یادگیری یک موضوع از نظر مغز». مغز ما فقط زمانی سعی می‌کنه چیزی رو خوب بفهمه و قسمت‌های حفظ کردنیش رو به خاطر بسپاره که حس کنه براش ارزش داره و در آینده حتما به کارش میاد. خیلی‌خیلی دیپ‌تر اگه بخوایم بشیم (این رو البته جای دیگه خونده بودم و از کتاب یاد شده نیست) این موضوع برمی‌گرده به نیازهای ذاتی و تلاش ما (نه فقط ما انسان‌ها که همچنین نیاکان غیرانسانی‌مون) برای بقا یا نمایش برتری. وقتی مغز حس کنه یه کاری در آینده برای ما پول می‌سازه و به بقامون کمک می‌کنه، یا مثلا یه سازی باعث میشه بتونیم نمایش بهتری از خودمون داشته باشیم خیلی خیلی بهتر حواسش رو به موضوع جمع می‌کنه.
پس یادمون باشه برای یادگیری هر موضوعی باید براش یه هدف و چشم‌انداز بلندمدت (که بهش باور داریم، نه اینکه صرفا تعریف شده) داشته باشیم و ضمنا پروژه‌های قدم‌به‌قدم و کوچیک تعریف کنیم. ضمنا اگه فکر می‌کنید یادگیری یه چیز جدید خیلی طول می‌کشه این تدتاک باحال رو ببینید و بیست ساعته موضوع جدیدی رو یاد بگیرید!